જ્યારે દાવામાં અસલ દસ્તાવેજો રજૂ કરવામાં આવેલ ન હોય અને સેકન્ડરી દસ્તાવેજો રજૂ કરવા અંગેનો અસલ સ્ત્રોત  જણાવવામાં આવેલ ન હોય ત્યારે આવા સેકન્ડરી દસ્તાવેજો રજૂ કરવાની મંજૂરી કોઈપણ પક્ષોને મળી શકે નહીં. તેવા સંજોગોમાં સેકન્ડરી દસ્તાવેજમાં દર્શાવેલ લખાણો જ્યાં સુધી તેના અસલ દસ્તાવેજો રજૂ કરવામાં ના આવે ત્યાં સુધી તેને પુરાવા તરીકે ધ્યાને લઈ શકાય નહીં.

એવિડન્સ એક્ટની કલમ 65 તથા અન્ય જોગવાઈઓ ધ્યાને લેવામાં આવે તો સેકન્ડરી ડોક્યુમેન્ટને ઓરીજનલ ડોક્યુમેન્ટની ટ્રુ કોપીના રૂપમાં સાક્ષી દ્વારા પ્રમાણિત કરવા જરૂરી છે. ડોક્યુમેન્ટને સ્વીકાર કરવું તે પુરાવા તરીકે સ્વીકારેલ છે એવો અર્થ થતો નથી. કોઇપણ રજૂ કરાયેલ ડોક્યુમેન્ટને કાયદાકીય રીતે પુરવાર કરવું જોઈએ, આવા સેકન્ડરી ડોક્યુમેન્ટ ઉપર આધાર રાખતા પહેલા તેની કાયદાકીય સ્વીકૃતિ ઉપર કોર્ટે પહેલા નિર્ણય લેવાનો હોય છે. તેથી દાવામાં રજૂ કરાયેલ પાવર ઓફ એટર્નીના ઝેરોક્ષ ઉપર તેના કર્તા દ્વારા સિગ્નેચરનો સ્વીકાર કરેલ હોય પરંતુ તેમાં લખાયેલ લખાણનો ઇનકાર કરેલ હોય ત્યારે નીચેની કોર્ટ દ્વારા એમાં જણાવેલ લખાણ અંગેના પુરાવાઓની  તપાસ કર્યા વિના પેસિફિક પરફોર્મન્સ નો દાવો ડીક્રી કરેલો તે ભૂલ ભરેલ છે.( પારા 10, 12)

રીલેટેડ પેરેગ્રાફ :

In a case where original documents are not produced at any time, nor, any factual foundation has been led for giving secondary evidence, it is not permissible for the Court to allow a party to adduce secondary evidence. Thus, secondary evidence relating to the contents of a document is inadmissible, until the non-production of the original is accounted for, so as to bring it within one or other of the cases provided for in S. 65. The secondary evidence must be authenticated by foundational evidence that the alleged copy is in fact a true copy of the original. Mere admission of a document in evidence does not amount to its proof. Therefore, the documentary evidence is required to be proved in accordance with law. The Court has an obligation to decide the question of admissibility of a document in secondary evidence before making endorsement thereon. Where the respondent had merely admitted his signature on the photocopy of the power of attorney and did not admit the contents thereof and the trial Court without examining whether contents thereof had probative value decreed the suit for specific performance, the approach of trial Court was held to be improper. (Paras 10 12)