સામાન્ય રીતે, વેચાણ દસ્તાવેજના અમલની તારીખથી વેચાણ દસ્તાવેજની નોંધણી પર મિલકતની માલિકી અને માલિકી ખરીદનારને મળશે. પરંતુ આ એક અવિચલ નિયમ નથી, કારણ કે મિલકતના હસ્તાંતરણની સાચી કસોટી પક્ષકારોનો ઇરાદો છે. નોંધણી મિલકતના સ્થાનાંતરણના ઇરાદાનો પ્રથમ દૃષ્ટિએ પુરાવો હોવા છતાં, જો મિલકતના સ્થાનાંતરણ માટે વિચારણા (કિંમત) ની ચુકવણી પૂર્વશરત હોય તો તે ઓપરેટિવ ટ્રાન્સફરનો પુરાવો નથી. પક્ષકારોનો હેતુ શું હતો કે માલિકીનું સ્થાનાંતરણ ફક્ત દસ્તાવેજના અમલ અને નોંધણી દ્વારા થવું જોઈએ કે પછી તેઓ મિલકતનું સ્થાનાંતરણ કરવાનો ઇરાદો ધરાવતા હતા, તે પ્રશ્નનો જવાબ પક્ષકારોના ઇરાદા પર આધાર રાખે છે, ફક્ત સંપૂર્ણ વિચારણા પ્રાપ્ત થયા પછી જ આવા ઇરાદા મુખ્યત્વે વેચાણ દસ્તાવેજના પુરાવાઓ એકત્રિત અને નક્કી કરવામાં આવે છે. જ્યારે પુરાવાઓ પૂરતા અથવા અસ્પષ્ટ હોય છે, ત્યારે પુરાવા અધિનિયમની કલમ ૯૨ દ્વારા મૂકવામાં આવેલી મર્યાદાઓને આધીન, ઇરાદાની ખાતરી કરવા માટે પક્ષકારોના આસપાસના સંજોગો અને વર્તનની તપાસ કરી શકાય છે.

Normally, ownership and title to the property will pass to the purchaser on registration of the sale deed with effect from the date of execution of the sale deed. But this is not an invariable rule, as the true test of passing of property is the intention of parties. Though registration is prima facie proof of an intention to transfer the property, it is not proof of operative transfer if payment of consideration (price) is a condition precedent for passing of the property. The answer to the question whether the parties intended that transfer of the ownership should be merely by execution and registration of the deed or whether they intended the transfer of the property to take place, only after receipt of the entire consideration would depend on the intention of the parties. Such intention is primarily to be gathered and determined from the recitals of the sale deed. When the recitals are insufficient or ambiguous the surrounding circumstances and conduct of parties can be looked into for ascertaining the intention, subject to the limitations placed by Section 92 of Evidence Act.( para 8)

Kaliaperumal vs. Rajagopal and Anr.  Civil Appeal No. 5800 of 2002, Date – 20 – 2 – 2009 

SUPREME COURT, 2009 AIR SCW 2711,