કોર્ટના ચુકાદાઓના અર્થઘટનના મૂળભૂત નિયમો અન્ય દસ્તાવેજો બનાવવાના નિયમો જેવા જ છે. ફરક માત્ર એટલો જ છે કે ન્યાયાધીશોને તેમના હેતુઓને અનુરૂપ ચુકાદાઓમાં ભાષાનું અલગ અલગ અર્થઘટન કરવાની સંબંધિત પક્ષકારોની વૃત્તિ જાણવાની ધારણા કરવામાં આવે છે અને તેના પરિણામ રૂપે મહત્વ કે શબ્દોને કાળજીપૂર્વક પસંદ કરવા જોઈએ જેથી વિવાદને અવકાશ ન મળે. સિદ્ધાંત એ છે કે જો ચુકાદાની ભાષા સાદી હોવી જોઈએ અને અસ્પષ્ટ હોય અને તેનું માત્ર એક જ રીતે વ્યાજબી અર્થઘટન કરી શકાય તો તે અર્થમાં સમજવું જોઈએ. વધુમાં, જો નિર્ણય વિશે કોઈ શંકા હોય, તો સમગ્ર ચુકાદાને ધ્યાનમાં લેવો જોઈએ, અને છૂટાછવાયા વાક્ય અથવા આકસ્મિક ટિપ્પણીને નિર્ણય તરીકે ગણી શકાય નહીં.

રીલેટેડ પેરેગ્રાફ :

Interpretation of Judgment – if any doubt is created about the decision, then the entire judgment has to be considered. A stray sentence or casual remark cannot be treated as a decision.

The basic rules of interpreting Court judgments are the same as those of construing other documents. The only difference is that the Judges are presumed to know the tendency of parties concerned to interpret the language in the judgments differently to suit their purposes and the consequent importance that the words have to be chosen carefully so as not to give room for controversy. The principle is that if the language in a judgment is plain and unambiguous and can be reasonably interpreted in only one way it has to be understood in that sense, and any involved principle of artificial construction has to be avoided. Further, if there be any doubt about the decision, the entire judgment has to be considered, and a stray sentence or a casual remark cannot be treated as a decision.(PARA-15)